--- مبعث پیامبر اسلام: تجدید عهد با «اسلام نبوی»   امروز سالروز بعثت انسانی است که از سوی خداوند به پیامبری برگزیده شد تا پیام کرامت انسان، اخلاق و زیست مؤمنانه را به میان مردم بیاورد و آنان را به برادری، دوستی، شفقت و غمگساری دعوت کند. او محمد مصطفی(علیه‌السلام) بود که با آموزه‌های جهانشمول آمد: او از حسن خوبی و زشتیِ بدی، و  از زیباییِ راستگویی تا قبح دروغگویی با مردمان سخن گفت.   او آیات قرآن را بر انسان‌ها عرضه کرد، اما رسالت او فقط ابلاغ پیام و تذّکر نبود. او که از جوانی« امین»ش نامیده بودند، پیامبر راستگویی، درستکاری، مهرورزی، مدارا ، مشورت، پایبندی به عهد و پیمان، و جانبداری از حقوق مردمان بود. او پویشگری فعال بود: همانند طبیبی که در کوی و برزن در گشت و گذار است تا بیماری بیابد و او را درمان کند.   پیامبر با تاسیس حکومت نبوی برپایۀ درخواست مردم، نظم و ساختاری متناسب با زمانۀ خویش را بنیان نهاد. او به عنوان زمامدار سیاسی، به جنگ تهاجمی دست نزد و با لشکرکشی به فراسوی قلمرو مدینه النبی، در هیچ سرزمینی«ستون‌پنجم» برپانکرد. او همانند دیگر انسان‌ها بود، مگر اینکه پیام های خداوند به او می‌رسید. او صادق بود، در سخن و در کردار.   زمانۀ او زمانۀ لاف‌های خلاف در خطابه‌های خطیبان و در اشعار شاعران برای اَشراف بی‌خرد، تکاثر طلب و شادخوار بود؛ در زمانه‌ای که اکثریتی فرادست اما بی فرهنگ و خشونت‌گرا و اقلیتی فرودست، اما تشنۀ عدالت، زیرشکنجه و در وضعیت بردگی بودند. پیامبر اسلام در برابر این خدایگانی و قیمومیت برخاست و به جای کینه‌توزی، دشمنی و خشونت، با جان و وجدان اخلاقیِ انسان‌ها ارتباط برقرار کرد. او در پیام‌رسانی، زیست مؤمنانه و حکومتگری، مانند آبِ چشمه پاک و ذلال بود؛ صفتی که امروزه برای دولت‌های توسعه‌یافته و باورمند به «بِه-زمانداری»(Good Governance) به کار می‌بریم: شفافیت(Transparency).   پیامبر الگوی سلوک انسانی واخلاقی بود. از سپیده‌دم بعثت تا روزگارما، انسان‌هایی با صداقت و راستی راه او را برگزیدند و پیمودند و طعم شیرین زیست مؤمنانه را با جان و دل چشیدند. جماعت هایی نیز از کتاب او و راه و رسمِ زیست شخصی و زمامداری او استفادۀ ابزاری کردند و دروغ، فریبکاری،کینه‌توزی و دشمنی را در میان مردم پراکندند. این شجرۀ خبیثه از بنی‌امیّه آغاز شد و در زمانۀ ما به «داعش» و دیگر نگرش‌ها و حکومت‌های بنیادگرا، خودکامه، انسان‌ستیز، خشونت‌ورز و فریبکار رسید.   با قرآن و پیامبر اسلام تجدید عهد کنیم؛ یعنی تا آن مایه دانا و هوشمند باشیم که به دامِ پرفریبِ اسلام اموی وتشیغ صفوی نیفتم، بلکه اسلام محمدی و تشیع علوی را بیشتر بشناسیم و سرلوحۀ زیست فردی و اجتماعی خویش قرار دهیم. اسلام اموی سّکۀ قلب اسلام حقیقی است که حتی اگر به پیامبر عرضه شود، آنرا نمی‌شناسد. در ادب فارسی، خطاب به پیامبر اسلام چنین آمده است: دین تو را در پی آرایش‌اند در پی آرایش و پیرایش‌اند بسکه ببستند بر او برگ و ساز گر تو ببینی نشناسیش باز سالگرد مبعث پیامبر بزرگ اسلام، برگروندگان او و بر تمامیِ انسان‌های مبارک باد. سوم فروردین‌ماه 1399   ---