--- داریوش شایگان و میراث گرانسنگ او   استاد فرزانه، ایران شناس و دین شناس برجسته، فیلسوف ژرف اندیش و روشنفکر بزرگ روزگار ما، دکتر داریوش شایگان، امروز دعوت حق را لبیک گفت و به ملکوت اعلی پیوست. شایگان انسانی وارسته، اندیشه وری کم نظیر و دوستدار صدیق مردم ایران و مام میهن بود. شایگان به معنی وسیع کلمه، جهان شناس بود و همواره «زیر آسمان های جهان»، در جست و جوی حقیقت و در سیر و سلوکی مداوم به سر می برد. شایگان روشنفکری متعهد و نواندیشی مستقل و باورمند به استقلال اهل دانش و اندیشه از قدرت سیاسی بود. او به مثابۀ شهروند جهان، با نگاهی جهانی به ایران می نگریست، در مطاویِ تاریخ ایران اندیشه می کرد، دلواپس اوضاع و احوال ایران بود و در نقد و راهبری مسیر توسعۀ کشور به سوی آزادی و دموکراسی صادفانه می کوشید. او در ساحت نظری، در پی نوسازی ایرانی برمدار عقلانیت، اخلاق، معنویت، آبادانی و رفاه بود. شایگان عمری در سنجش و پالایش سنت ایرانی-اسلامی و تجدد غربی کوشید تا میان این دو تلأئم و هماهنگی ایجاد کند. او جلوۀ چشمگیر و آموزندۀ نوگرایی و در هم شکنندۀ قالب های جزمیت، تعصب،قیمومیت و واپسگرایی بود. او آزاد و مستقل بود و ایرانیان، به ویژه دانشوران و روشن اندیشان ایران را آزاد و مستقل می خواست. شایگان یکی از الگوهای برجستۀ واقع گرا، متفکر، دوراندیش، متعهد، سخت کوش و امیدوارِ روشنفکر ایرانی است. آثار ارزشمند او گنجی شایگان و سرمایه ای سترگ در راه نوسازی ایران معنوی، آزاد، متساهل و دموکراتیک است. شایگان،آموزگار ایران امروز و ایران فردای ماست. هم چنان از او بیاموزیم و به ویژه دستان جوانان هوشمند این مرز و بوم را بگیریم و آنان را به ضیافت فکری ومعنوی او- که خانی هماره گسترده و پربرکت است- دعوت کنیم. روانش شاد و نام، یاد و آثارش جاودانه باد. دوم فروردین 1397 خورشیدی ---