---
فرا
رسیدن نوروز باستانی و سال نو را به امید برآمدن آفتاب و نوزایش بهار
در گستره ایران زمین، به هممیهنان عزیز به ویژه خوانندگان گرانمایه و
نکتهسنجِ این تارنما، تبریک و شادباش میگویم.
در یک
سالی که از تأسیس این پایگاه اطلاعرسانی میگذرد، خوانندگان گرامی،
افزون بر فرستادن پیامهای مهرآمیز و مشفقانه، با مطرح کردن پرسشها و
نقدها، به درخواست راقم این سطور -که در آغازِ کارِ این تارنما مطرح
کرد-، پاسخ مثبت دادند. از تمامی این عزیزان صمیمانه تشکر میکنم. من
از پیامهای شما بسیار آموختم و به آنها پاسخ دادم. برخی پرسشها -که
ناظر به موضوعهای فکری و نظری است- شکل عام دارند. از این رو، تصمیم
گرفتهام از این پس پاسخ آنها را در این تارنما منتشر کنم تا برای
دیگر خوانندگانِ علاقه مند نیز قابل دسترسی باشد.
در
سال 1390، مقالات، گفت و گوها و یادداشتهایم پیرامون فلسفه، اخلاق،
دین و سیاست، بازتاب یافت. هدف اصلی این نوشتارها و گفتارها، مطرح کردن
موضوعهایی است که برای گسترش و تعمیق آزادی، برابری، کثرتگرایی،
دمکراسی، قانونگرایی، مدارا و حقوق بشر در ایران و در میان ایرانیان،
اولویت دارند. به عنوان نمونه، میتوانم از موارد زیر نام ببرم: نسبت
میان دین و سیاست؛ استقلال نهاد دین، دانش، هنر و ادبیات از دولت؛ فرق
میان انسان خوب و شهروند خوب؛ کارکردهای دو نظام دمکراتیک و استبدادی؛
پیامد های اولویت حق بر خیر و اولویت خیر بر حق؛ تفاوت میان مدرنیسم،
مدرنیزاسیون و مدرنیته با نگاه به ایران معاصر؛ عقلانیت و بنیادگرایی؛
خودکامگی اکثریت و حقوق اقلیت؛ و توسعه و انقلاب.
از
کاربران گرانمایه درخواست میکنم باب گفت و گو و نقادی را بیشتر از سال
گذشته، گشوده نگاه دارند تا درباره موضوعهای اساسی، از رهگذرِ هم
اندیشی و هم سخنی، به تنقیح و تبیین روشمندِ مسائل بنیادین بپردازیم؛
مسائل و موضوعهایی که برونرفتِ ایران و ایرانیان از بحرانها،
تنگناها و دشواریها، و قرار گرفتن کشور در مدار توسعه متوازن، همه
جانبه و پایدار، در گرو تأمل و گفت و گوی آزادانه درباره آنها است.
با آرزوی بهروزی،
دوستدار شما،
سید علی محمودی
یکم فروردین 1391خورشیدی
---