--- «نوروز باستانی» آیینی جهانی که نام ایران بر تارک آن می‌درخشد     در سالی که به‌پایان بردیم، اشک‌ها بر لبخندها در ایران فزونی گرفت، اما امیدهای نو جوانه زد و شهروندان ایرانی، اعم از زنان و مردان، با دلیری، اعتماد به‌نفس و پایداری، گذار دشوار به‌قانون‌گرایی، دموکراسی و گسترش و ژرفاییِ آزادی و برابری را با همت و تلاش مثال‌زدنی، تداوم بخشیدند. سال نو، سال آموختن و به‌کاربستن آموزۀ «پندار نیک، گفتار نیک و کردار نیک» در تمرین راه‌ورسم اخلاقی، فرهنگ دموکراتیک، صلح‌طلبی و کوشش در بهره‌گیری از خِرد ایرانی است. ما دلبستۀ مام میهن‌ایم، او را دوست می‌داریم، اما بکوشیم که از اندوه و رنج او بکاهیم و با مهرورزی و غمگساری نسبت به‌یکدیگر، سیلاب اشک‌های او را به خورشید فروزانِ لبخند تبدیل کنیم. این مام چندهزارساله، نگران و دلواپس ماست، ما-شهروندان ایرانی-، که در دامان او پرورش یافته‌ایم تا آزاد، برابر، آبرومند و سرافراز زندگی کنیم. ایران ما، اکنون از«دشمن، خشکسالی و دروغ» در رنجِ طاقت‌سوز است. پس با داریوش بزرگ در این نیایش تاریخی هم‌صدا شویم که: «خداوند این کشور را از دشمن، از خشکسالی و از دروغ حفظ نماید.» «نوروز باستانی»، جلوه‌ای تابناک از فرهنگ خردمندانۀ ایرانی است. این آیین انسانی و دیرپا را پاس بداریم و در گسترش و ژرفایی آن بکوشیم. نوروز جهانی است؛ روزی نو و خجسته که نام ایران بر تارک آن می‌درخشد.   سید علی محمودی آغاز سال 1402 خورشیدی