---
فرجام حاکمانی که قدرت و دولتشان به ظلم و فساد آلوده می‌شود
به مناسبت میلاد حضرت عیسی مسیح و سال نوی میلادی 2024
در سالگرد میلاد حضرت عیسی مسیح و در آستانۀ سال نوی میلادی، فرصتی است که کتاب مقدس را بگشاییم و از آیات آن بیاموزیم و دراین زمانۀ عُسرت- که جُغد جنگ در خاورمیانه در مَرغوا است، و خشونت، ستمگری، بربریت، دروغ، و خشکسالی بیداد می‌کند-، از آن پند و عبرت بگیریم.
نخست، دو فقره به شرح زیر از روایت انجیل می‌خوانیم و سپس به ترتیب به شرحی کوتاه از آن‌ها می‌پردازیم:
متن اول:
ای برادر من! چه سود دارد اگر کسی گوید: «ایمان دارم»، وقتی که عمل ندارد؟ آیا ایمان می‌تواند او را نجات ببخشد؟ پس اگر برادری یا خواهری برهنه و محتاج خوراک روزینه باشد، و کسی از شما بدیشان گوید: «به سلامتی بروید گرم و سیر شوید»، لیکن مایَحتاج بدن را بدیشان ندهد، چه نفع دارد؟ هم‌چنین، ایمان نیز اگر اَعمال ندارد، در خود مُرده است. بلکه کسی خواهد گفت: «تو ایمان داری، من اعمال دارم. ایمان خود را بدون اعمال به من بنما و من ایمان خود را از اعمالِ خود به تو خواهم نمود.» [...] ای مرد باطل! آیا می‌خواهی دانست که ایمان بدون اعمال، باطل است؟رسالۀ یعقوب، باب دوم آیات 14 تا 20
شرح:
مؤمن کسی نیست که با حرف و ارائۀ طریق، بی‌نوایان را به رفع فقر و گرسنگی دعوت کند و رهنمون توخالی بدهد. شخص با ایمان در عمل به وظایف انسانی و اخلاقی خود جامۀ عمل می‌پوشاند. ایمان تهی از عمل صالح، مرگ و نابودیِ چنین ایمانی است. کسی که ادعا می‌کند ایمان دارد، نمی‌تواند ایمان خود را با حرف و سخن به دیگران نشان دهد، زیرا ایمان از مقولۀ «باور» (Belief)است، نه «ادراک».(Understanding) ایمان، فهم‌پذیر و شناخت‌پذیر نیست، و از آن معرفتی بین‌الاذهانی پدید نمی‌آید. ساحَت ایمان، جهان پدیدار(Phenomenon) نیست، بلکه به جهان ناپدیدار (Noumenon)تعلق دارد. جهان پدیدار، گسترۀ واقعیت است؛ اما جهان ناپدیدار، عرصۀ مابعد‌الطبیعه (Metaphysics) است. در این فقره، آنچه فهمیدنی و شناختنی است، عملی است که از انسان مؤمن سرمی‌زند، نه ایمان. این گزاره که: «تو ایمان داری، من اعمال دارم. ایمان خود را بدون اعمال به من بنما و من ایمان خود را از اعمالِ خود به تو خواهم نمود.»، حاوی نگاهی ژرف و سنجیده به دو مفهوم ایمان و عمل است. شخص مؤمن نمی‌تواند از ایمان خود نزد هم‌نوعانش پرده‌برداری کند. اگر ایمان او به عمل درآید، می‌توان فهمید که او فردی با ایمان است.
متن دوم:
هان ای دولتمندان! به سبب مصیبت‌هایی که بر شما وارد می‌آید، گریه و وِلوِه نمایید. دولت شما فاسد و رخت شما بیدخورده می‌شود. طلا و نقرۀ شما را زنگ می‌خورد و زنگِ آن‌ها بر شما شهادت خواهد داد و مثل آتش، گوشت شما را خواهد خورد. شما در زمان آخِر خزانه اندوخته اید. اینک مُزد عمله‌هایی که کِشته های شما را درویده اند و شما آن‌را به فریب نگاه داشته اید، فریاد برمی‌آورد و ناله‌های دروگران به گوش‌های رَّبُ الجُنود(1) رسیده است. بر روی زمین به ناز و کامرانی مشغول بوده، دل‌های خود را در یوم قتل پروردید. بر مرد عادل فتوی دادید و او را به قتل رسانیدید و با شما مقاومت نمی‌کند.رسالۀ یعقوب، باب پنجم آیات 10 تا 6
شرح:
فقرۀ بالا، دولتیان و حاکمان را به تأمل و تفکر در فرجام تصمیم‌های غلط و کردارهای ظالمانه اشان فرامی‌خواند. حاکمانی که قدرت و دولتشان به فساد آلوده می‌شود، بخت از آنان برمی‌گردد و نشانه‌های اضمحلال و تباهی در چهره و کالبد آنان آشکار می‌شود. بیدخوردگیِ رخت و زنگ‌خوردگیِ ثروتِ چنین دولت‌هایی، از سِّرِ درون آنان خبر می‌دهد و آتش به خرمن قدرت روبه زوال آنان درمی‌افکند. جفا در حق کارگران و برزگران و با فریبکاری مزد آنان را به یغمابردن، سبب می‌شود که آنان از سرِ ناچاری و بی‌علاجی، سر به آسمان بردارند و به خداوند پناه ببرند. چنین دولت‌هایی در دنیا به کامرانی مشغول اند و در صدور فرمان‌های قتل و کشتار، درنگ به خود راه نمی‌دهند. فرجام کار چنین‌دولت‌هایی پس از فروپاشی، شیون و زاری، و فغان و غوغای سرکردگان و عُّمالِ شکست‌خورده و قدرت از کف داده است.
زادروز حضرت عیسی مسیح، پیامبر اخلاق، خردورزی، صلح و مهر، و فرارسیدن سال نوی میلادی بر مسیحیان جهان، ملت بزرگ ایران، به ویژه هم‌میهنان ارجمند مسیحی، گرامی و مبارک باد.
1. رَّبُ الجُنود: «پیشوای عساکر روحانی آسمان و سردار عساکر زمین»، قاموس کتاب مقدس، لغت‌نامه دهخدا. «خداوند لشکرها»، کتاب مقدس، ترجمۀ قدیم، چاپ چهارم، انتشارات ایلام، 2007. رَّبُ الجُنود ترجمۀ عبری «یهوه صباؤؤث» است، و در این تعبیر به معنی بزرگِ لشکر است. در انجبل مَّتی به معنی خدا آمده است. در قرآن به معنی خدا است (در سوره‌های بسیاری، واژۀ رَّب آمده است. به عنوان نمونه: سورۀ توبه، آیۀ 129؛ سورۀ زُخرف، آیۀ 84، سورۀ جاثیه، آیۀ 36).
دی ماه 1402
